|
|
|
|
|
استاندارد:
به قوانین تولید و عرضه محصول
گفته می شود و شامل مجموعه ای از موافقتنامه های مستند
درباره مشخصات فنی یا ضوابط دقیق است که با عنوان مقررات،
راهنما یا تعاریف به کار گرفته می شود تا اطمینان حاصل شود
مواد، محصولات، فرآیندها و خدمات با مقاصد مورد نظر تناسب
دارند. هدف از تدوین استانداردها فقط استانداردسازی نیست بلکه
ارایه راهنما و دستورالعمل یا به عبارت دیگر ظرفیت سازی نیز مد
نظر می باشد.
|
استاندارد محصولی:
فهرستی از مشخصات فنی و ضوابط دقیق در مورد خصوصیات محصول یا
فرآورده می باشد.
|
استانداردهای فرآیندی:
مجموعه ضوابط و مقررات مشخص برای کنترل فرآیند کامل تولید تا
عرضه محصول با در نظر گرفتن مولفه های زیست محیطی و اجتماعی
است. استانداردهای اجتماعی و زیست محیطی در کشاورزی به دسته
استانداردهای فرآیندی تعلق دارند.
|
استاندارد اجباری:
شامل مجموعه مقررات و ضوابطی هستند که توسط مراجع
حاکمیتی و سازمان های دولتی با هدف تضمین کیفیت محصول و ایمنی
مصرف کنندگان به ویژه در محصولات وارداتی وضع و اعمال می شوند.
تولیدکنندگان و عرضه کنندگان برای صدور محصولات خود در سطوح
مختلف داخلی و بین المللی ملزمند که این مقررات را رعایت کنند.
عدم رعایت این مقررات در بیشتر موارد به ویژه در صادرات، منجر
به قرنطینه و یا مرجوع شدن محصول می شود. این مقررات برای
تولیدکنندگان و صادرکنندگان اجابری است و توسط سازمان های
حاکمیتی یا دولتی پیگیری و ردیابی می شود. از جمله این مقررات
می توان به مقررات ایمنی غذا، مقررات کیفیت تجاری و مقررت
بهداشت گیاهی اشاره کرد.
|
استاندارد داوطلبانه:
ضوابطی هستند که بر روی مسایل زیست محیطی مانند حقاظت خاک،
حفاظت آب و یا بر روی مسایل اجتماعی مانند ایمنی غذا و مدیریت
مواد زاید پیاده می شوند. ماهیت بیشتر این گواهی ها دسترسی
بهتر به بازارها و در برخی موارد افزایش قیمت فروش است. از
جمله استانداردهای داوطلبانه می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
- استانداردهای زیست محیطی شامل کشاورزی ارگانیک و ایزو 14001
- استانداردهای اجتماعی مانند استاندارد SA8000
- استانداردهای گواهی ایمنی غذا مانند GAP |